Van de week heb ik een moord gepleegd. Meneer kwam zo maar op mij af gerend. Ik zat in het donker en ik zag hem vlug mijn kant op haasten. Toen ik het licht aan deed bleef hij stok stijf staan. Waarschijnlijk vond hij mij een stuk enger dan ik hem, maar voor ik het wist lag hij geplet voor mijn neus. Ik paniekte. Sorry, meneer spin. Erg Reiki en/of diervriendelijk is het niet, een spin vermoorden. ' Eer alles wat leeft' stelt het principe. Ik eer het leven van deze dieren, maar ik moet nog leren omgaan met de menselijke 'reuzen' macht. Ik kan niet zomaar alles en iedereen vermoorden die kleiner is dan ik... Zelfs niet in paniek. Hoewel ik ze eng vind, vallen ze mij op de laatste tijd. Vanuit de komende herfst is het te verklaren, maar ze zijn in mijn leven nog niet eerder zo aanwezig geweest. Al weken heb ik een klein 'huis'-spinnetje in mijn linker autospiegel. Hij zat er graag, bleek, want later werden het er twee en niet veel later gingen ze verhuizen. W
Goed, ik was er een tijdje uit. Een tijdje lukte het schrijven niet en bleef mijn hoofd maar gaan. Een tijdje bleef ik mij af vragen, zorgen maken en mezelf verloochenen. Alles waar ik al die tijd naar toe werkte, waar ik over schreef en waarin ik had geleerd leek opeens vergeten. Zelfliefde, in het heden blijven en (zelf)vertrouwen. De rode draad in mijn leven, van al mijn lessen. Ik dacht dat ik al flink geleerd had, maar toch ging het even mis. Alsof ik van de basisschool naar de middelbare ging. Een nieuwe setting, een nieuwe probleem en andere invloeden. Alles was anders. Ik herkende dat het mij mee nam, maar ik bestreed de verkeerde dingen, de symptomen. Niet zo raar, als je bedenkt dat juist dat hetgeen was wat ik tot nu toe geleerd had. Ik zorgde ervoor niet in mijn depressie te raken en mijn structuur te behouden. Ik zorgde ervoor dat ik de realiteit bleef zien, of terug kon halen wanneer nodig. Ik bleef werken, ik bleef leven en ik deed wat ik kon om 'goed'