Gebroken Vleugel Meisje

Dinsdag, 23 augustus 2016 Lieve ik, Vandaag was het weer eens zo een dag. Zo een dag waarop ik mij even extra bewust werd van hoe alles met elkaar samen hangt. Zo ook mijn huidige depressie en mijn gevoeligheid voor de energieën om mij heen. Want, hoewel het werken met de energieën geen oorzaak is voor mijn depressie, beïnvloedt het elkaar soms wel. Zo wordt mijn energieveld tijdens de depressie iets gevoeliger voor invloeden van buitenaf. Zodra er (onbewust) mee gerommeld wordt, wordt mijn depressie vaak ook iets dieper. Op die feiten, werd ik vandaag weer even attent gemaakt.  Uitgeput, vermoeid en nog depressiever dan vanmorgen reed ik vanuit het werk direct naar stal. Ik was op en stal is normaal gesproken een plek waar ik mij kan opladen. Normaal gesproken wel, vandaag niet. Het was druk. Veel drukker dan de laatste tijd, iets waar ik momenteel sowieso iets minder goed tegen kan en helemaal als er energie zuigende types aanwezig zijn. Ik probeerde mezelf al af te

Zondag, 7 augustus 2016 Lieve ik, Ik ben twee avonden thuis geweest. Ik heb niets gedaan, gewoon gezeten. Ik had geen behoefte om weg te gaan en bleef geen uitwegen zoeken. Na 24 jaar gezocht te hebben, heb ik de rust nu eindelijk gevonden. Juist dat ene woord maakt het verschil: Het huis waar ik woonde, is mijn thuis geworden. Jaren ben ik op zoek geweest en sinds kort begon ik met verzamelen. Het verzamelen van spullen en voorwerpen die in mijn thuis pasten. Van meubels tot planten, die ik stuk voor stuk een naam gegeven heb, het was het wel, maar toch ook niet. Net niet voldoende om me te kunnen hechten aan deze ene plek. Net niet genoeg om me te binden. Dus ik bleef onderweg, op zoek naar dat ene waar ik de rust uit kan halen die ik nooit gekend heb, naar het deel wat van mijn huisje mijn thuisje kan maken. Op zoek naar rust kwam ik bij liefde uit en dan vooral het delen van liefde. Dat geeft mij rust, maar het hield mij ook buitenshuis. Een leeg huis houdt namelijk

Woensdag, 17 augusuts 2016 Lieve ik, Ik ben gelukkig en ik wil dat iedereen om mij heen gelukkig is. Mens én dier. Het is een nobel streven, gelukkig zijn. Eentje die volop wordt opgelegd door de maatschappij. Iets dat je bijna verplicht bent aan de mensen om je heen. Je mag bijna niet ongelukkig zijn. Alleen, wat is dat nou eigenlijk echt? Gelukkig zijn? En, wanneer ben je dan gelukkig? Toch herhaal ik het nog één keer: Ik ben gelukkig. Ook als ik wat minder in mijn vel zit, ook als ik verdrietig ben, of boos, of nergens zin in heb. Zo kan ik ook wel eens ongelukkig zijn als ik blij ben of plezier heb. Mijn geluk zit hem namelijk niet in mijn huidige emoties of humeur, het gaat veel dieper dan dat. Mijn geluk zit in mij. Ik ben gelukkig doordat ik mezelf kan zijn, in welke stemming dan ook. Eigenlijk ben ik ook pas écht gelukkig geworden toen ik wist wie ik was. Ik houd van delen, helpen en van liefde, van sociale contacten met mensen en dieren, van intuïtie en spiritu

Donderdag, 4 augustus 2016 Lieve jij, Laat ik maar gelijk met de deur in huis vallen, er is iets dat mij enigszins verdrietig maakt. Het doet mij zo veel pijn, dat jij mij niet kunt laten zijn zoals ik ben, mij niet accepteert zoals ik ben. Het doet pijn en het frustreert, vooral omdat dit onderwerp, deze les, mij al jaren achtervolgd. De les ‘ persoonlijke acceptatie en geaccepteerd worden ’. Ik vraag me af waarom je toch elke keer weer op mijn pad komt. Maar op zich is dat best logisch, want soort zoekt soort. Dat is een of andere regel in het universum waardoor wij, mensen, kunnen leren van elkaar. Ondertussen ben ik, denk ik, bij les vier. Van (onbewust wanhopig) vragen om geaccepteerd te worden (les 1), besefte ik dat ik eerst mijzelf moest accepteren (les 2), voor ik kan zien dat anderen mij werkelijk zien. Ergens is dat logisch, want je gelooft pas in iets zodra je het zelf gezien hebt. De persoonlijke acceptatie heb ik nu gehad. Gelukkig ben ik daar niet blijven ha

Woensdag, 17 augustus 2016 Lieve ik, 'Een aantal maanden geleden ontmoette ik haar. De meest mooie persoon die ik tot nu toe in mijn leven ben tegen gekomen. Gelijk was ik betoverd door haar ogen. Gelijk was ik betoverd door haar lach, het ene kuiltje in haar wang, door haar verhaal en door de energie die ze uitstraalde. Ik wist het gelijk, van deze vrouw zal ik altijd blijven houden.' Het is de eerste alinea van een blog die ik nog niet eerder gepubliceerd heb, op 28 januari 2016. Ik was door alle blogs aan het bladeren en kwam deze tegen, confronterend, maar echt. Het is waar wat ik schreef. Toen was het de mooiste persoon die ik tot die tijd ontmoet had en, hoewel ze niet lang in mijn leven is gebleven, zal ik altijd van haar blijven houden.  Zij was niet de mooiste persoon die ik toen kende. Ik vind iedereen even mooi en heel oppervlakkig ben ik niet, maar het mooie wat ik zag was de gelijkenis. Eentje die ik nog nooit ervaren had. We waren namelijk eigenlijk p

Dinsdag, 2 augustus 2016 Lieve ik, De titel van deze brief klinkt niet zo aardig, dat weet ik. Hoewel ik altijd probeer zo aardig mogelijk te zijn, lukt dat soms gewoon even niet. Want ja, elk mens is wel eens niet zo aardig en ik ben nou eenmaal ook maar een mens.  Net als elk mens heb ik wel eens last van een dipje en voel ik me soms weer een periode wat beter. Daar is dan ook niets mis mee, want daar heeft iedereen last van. Het wordt pas lastig als de dipjes wat dieper worden, langer zijn of vaker voorkomen dan bij de meeste mensen. Op de een of andere manier mag dit niet, bestaat dit niet, of zijn anderen geneigd dit zo snel mogelijk op te lossen. Ze vragen (oprecht) hoe het gaat en al voor je uitgesproken bent komen die welbekende, goed bedoelde woorden:  ‘ Weet je wat jij zou moeten doen?...’ Met een ontzettend lief en goed bedoeld advies er achter aan, bijna uitgesproken in één ademteug .  Het is onwijs lief en goed bedoeld, daar ben ik van overtuigd. Helaas kom

Zaterdag, 30 juli 2016 Lieve ik, Vrij regelmatig krijg ik de vraag of mijn psychische problemen soms het gevolg zijn van mijn spirituele insteek in het leven. Niet alleen anderen vroegen zich dit af, ook zelf heb ik mij afgevraagd wat nu bij het aardse hoorde en wat bij het spirituele. Je hoort immers steeds vaker over gelijkenissen, artsen die meer vinden binnen het spirituele en over wanen en hallucinaties die voor velen bij nader inzien toch verklaarbaar blijken. Wanneer heeft iemand last van het spirituele, met een verhoogde energetisch bereik, en wanneer is iets lichamelijk en/of aards? Allereerst kan ik niet ontkennen dat het uiterst belangrijk is om goed geaard te zijn. Zowel als je met het spirituele bezig bent als zonder. Doordat ik werk met Reiki en ander energiewerk heb ik geleerd te voelen hoe mijn energetische energie in mijn lichaam verdeeld is. Ik weet wanneer ik energetisch in en uit balans ben en dat is zeker van toepassing op hoe ik mij voel. Sterker nog, en

Donderdag, 28 juli 2016 Lieve ik, Vandaag een ‘niets moet , alles mag’-dagje. Want, hoewel ik al vier dagen in een redelijk normale stemming zit, merk ik wel dat ik op mijn tenen loop. Om goed te blijven doe ik zo rustig mogelijk. Ik let zo goed mogelijk op mijn agenda en behoud de structuur voor zover het kan. Structuur is overigens wel echt dé bom ben ik achter. Niet dat ik er heel goed in ben, maar het houd mij enigszins rustig in mijn drukke stemming en het houd mij bezig in mijn down periode, écht een aanrader dus! Dat ik op mijn tenen loop heeft dan ook wel daar iets mee te maken, denk ik. Doordat ik ruim een week normaal heb gezeten, vorige maand, lukte het mijn werk iets uit te breiden. Want ja, ik zit nog steeds ziek thuis en ik wil toch echt wel weer gewoon aan het werk.  Eigenlijk ging dat uitbreiden echt heel goed. Onder het motto van eerst in uren, later in taken begon ik langzaam mijn uren op de dag uit te breiden. Langzaam in het begin, tot steeds snelle