Gebroken Vleugel Meisje

Zondag, 31 januari 2016 Lieve ik, Ik geloof dat ik nu twee weken achter elkaar elke dag gewandeld heb. Daar voor wandelde ik al regelmatig, maar nu echt twee weken lang, elke dag, ten minste een uur. Meestal wandel ik alleen, zonder muziek of telefoon. Gewoon even helemaal met mijzelf, even terug naar mijzelf. Het is opmerkelijk om te zien wat het met mij doet. De eerste minuten schieten er duizenden gedachten door mijn hoofd. Mijn hoofd gaat dan echt van hot naar her. Meestal duurt dit ongeveer tien minuten, soms korter, soms langer. Het is een beetje afhankelijk van wat ik die dag ervoor is gebeurd en of ik die dag alleen heb gewandeld of met iemand. Zodra de gedachten afnemen, voel ik langzaam de energie naar mijn voeten trekken. Ik voel hoe met elke stap mijn voeten warmer worden.  Mijn energie trekt naar beneden en ik aard letterlijk met elke stap. Zodra mijn voeten geaard zijn vult de rest van mijn lichaam zich met mijn energie, ik kom weer langzaam vanuit de lucht

Zaterdag, 30 januari 2016 Lieve ik, In de afgelopen jaren heb ik niet weinig mee gemaakt. Misschien komt nu alles, wat ik heb opgespaard, er wel uit. Constant ben ik blijven rennen, omdat alles gehaald moest worden. Constant heb ik mijn best gedaan, om niet helemaal in te storten. En als ik dan even was ingestort, zorgde ik er altijd weer voor dat ik snel weer opkrabbelde. Tot nu, want nu lukt het allemaal niet meer. Het lukt mij niet meer om even snel op te krabbelen. Het lukt mij niet om vijf minuten mijn hoofd stil te houden. Het lukt mij niet om een dag per week niet in te storten. Het lukt mij niet meer om over alles even rustig na te denken. Terwijl ik dit opschrijf besef ik dat ik dit waarschijnlijk nooit zal publiceren. Ik ben namelijk, normaal gesproken, heel positief. Normaal gesproken, in mijn normale doen. Maar wat is normaal? Want ook deze kant hoort bij mij. Ook deze sombere, negatieve, vervelende, er doorheen zittende, vermoeiende kant is deel van mij. Ook d

Vrijdag, 29 januari 2016 Lieve ik, Ik heb besloten te gaan bloggen, door de brieven die ik naar mezelf schrijf te delen op het internet. Toch rijzen er met dit besluit  een aantal vragen naar boven. Doe ik hier wel goed aan? Begin ik dan niet weer aan dezelfde fout, door voor de wereld te gaan leven? Doe ik dit dan wel echt voor mezelf of toch net iets meer voor anderen? Geef ik niet net te veel weg? Word het niet te persoonlijk? Deel ik het niet gewoon om de aandacht van anderen? Ga ik niet weer constant verantwoording afleggen voor het leven van mijn leven? En terwijl ik deze laatste vraag opschrijf bedenk ik dat ik dat eigenlijk nu, tijdens het schrijven van deze brief, aan het doen ben. Verantwoording afleggen. Niet aan anderen, maar aan mezelf. Ik weet (nog) niet waar dat hoofdstuk uit mijn leven vandaan komt en op de een of andere manier komt het elke keer weer terug. Verantwoording afleggen, bevestiging vragen of ik ergens wel goed genoeg aan doe. De verwachting opl

Woensdag, 27 januari 2016 Lieve ik, In mijn leven ben ik constant aan het zoeken naar  de balans tussen geven en nemen . Zodra ik een periode te veel van mezelf heb gegeven, te lang over mijn grenzen ben gegaan, val ik terug in mijn depressie. Een uitzichtloze vlucht die mij vertelt dat ik mezelf ben verloren in mijn kracht, er zijn voor anderen. Ik heb als het ware te lang te veel van mijzelf gegeven. Die uitzichtloze vlucht laat zich zien in wanhopigheid, onzekerheid, somberheid, huilen, het letterlijke idee te hebben de weg kwijt te zijn, niet meer weten wat ik moet en geen uitweg meer zien. Elke dag is een nieuw begin van de rest van je leven.  Zodra ik besef dat ik weer aan het vluchten ben, begin ik opnieuw. Ik begin opnieuw met het terugvinden van mezelf. Op de dag dat ik begin met zoeken voel ik mij gelijk al beter. Ik ga op die dag echt weer terug naar de basis, de ware ik. Ik zoek mijzelf in stilte, structuur, wandelen, schrijven, praten, mediteren, Reiki en rust

Woensdag, 27 januari 2016 Lieve ik, Na lang wikken en wegen heb ik besloten mijn praktijk te sluiten. Of, niet te sluiten, maar te veranderen in iets waar ik zelf meer aan heb. Als de situatie het toe laat zal ik behandelingen blijven geven en ook de naam Lieve ik zal blijven bestaan. Alleen ga ik niet meer verder als praktijk, maar als blogger. Dit is best een groot verschil. Van iets openbaars en algemeens, naar het delen van mijn persoonlijke ervaring, lessen en wijsheden. Terug naar de echte, pure, lieve ik. Persoonlijk denk ik dat spiritualiteit niet alleen te realiseren is met een praktijk, met het paranormale, met Reiki, kristaltherapie, of met welke vorm van therapieën ook. Spiritualteit is veel groter dan dat. Spiritualiteit is , in mijn ogen, de zoektocht naar je pure, ware ik. De therapieën uit de praktijk kunnen gebruikt worden bij het uitvoeren hiervan. Ze kunnen fungeren als handvat bij het zoeken naar je eigen persoonlijke kracht. Een kracht die verder