Woensdag, 27 januari
2016
Lieve ik,
In mijn leven ben ik constant aan het zoeken naar de balans tussen geven en nemen. Zodra
ik een periode te veel van mezelf heb gegeven, te lang over mijn grenzen ben
gegaan, val ik terug in mijn depressie. Een uitzichtloze vlucht die mij
vertelt dat ik mezelf ben verloren in mijn kracht, er zijn voor anderen. Ik
heb als het ware te lang te veel van mijzelf gegeven. Die uitzichtloze vlucht laat zich zien in wanhopigheid, onzekerheid, somberheid, huilen, het letterlijke idee te hebben de weg kwijt te zijn, niet meer weten
wat ik moet en geen uitweg meer zien.
Elke dag is een nieuw
begin van de rest van je leven. Zodra ik besef dat ik weer aan het vluchten ben, begin ik opnieuw. Ik begin opnieuw met het terugvinden van mezelf. Op de dag dat ik begin met zoeken voel ik mij gelijk al beter. Ik ga op die dag echt weer terug
naar de basis, de ware ik. Ik zoek mijzelf in stilte, structuur, wandelen,
schrijven, praten, mediteren, Reiki en rust. Even geen tijd voor anderen, maar echt alle tijd en liefde voor mezelf.
Zodra ik mezelf, en de liefde voor mijzelf, weer heb terug gevonden, kan
ik echt 100% mezelf zijn. Ik voel dan de echte, onvoorwaardelijke liefde voor
het leven. De liefde die fungeert als brandstof voor het leven. De pure passie,
de pure echtheid van alles wat leeft. De liefde waarmee je ieder mens, ieder
mens kan laten zijn en de liefde die in alles schuilt. In die periode sta ik
overal voor open en ben ik overal voor in. De
liefde die je voor jezelf hebt, die heb je ook voor anderen en liefde groeit pas, als je het deelt.
Het delen is iets waarmee ik nog mee om leer gaan. Ik deel graag en kan zodra ik mij goed voel moeilijk ‘nee’ zeggen. Daardoor ga ik snel over mijn grenzen. Ik plan mijn agenda vol en de balans voor mijzelf tussen geven en nemen is dan ver te zoeken. Hoe
meer liefde ik heb terug gevonden tijdens mijn depressie en hoe beter ik de balans tussen geven en nemen op kan houden, des te langer ik dit
geven vol houd.
Tot ik weer in mijn depressie raak. Vaak gebeurt dit na een (gevoelsmatige) afwijzing van iemand die dicht bij staat. Want ja, als ik mezelf al in de steek gelaten
heb, en als anderen mij dan voor mijn gevoel laten blijken dat ik het niet waard ben, waar doe ik het dan allemaal voor? Natuurlijk weet ik wel dat anderen je pas waarderen zodra je jezelf
waardeert, maar dat is iets wat ik dan weer even terug moet vinden. En
zodra ik de liefde in mezelf dan weer terug gevonden heb, kan ik dat ook
allemaal weer delen. Dat is niet erg, zo lang ik de balans tussen geven en nemen kan behouden.
Gelukkig heb ik nog een heel leven de tijd en kan ik hierin
nog veel leren.
Liefs,
Deborah
Reacties
Een reactie posten