Gebroken Vleugel Meisje

Dinsdag, 26 april 2016 Lieve ik, Moet je verslaafd zijn, om verslaafd te zijn? Of is het eigenlijk niet meer dan afleiding zoeken? Afleiding van je hoofd, afleiding van de onrust, afleiding van emoties en afleiding van dingen waar we op dat moment even niet mee om kunnen of willen gaan? Waar je die afleiding ook vindt, in sporten, gokken, aandacht, games, relaties, seks, vrienden, alcohol, drugs of continue iets anders, dat maakt dan toch eigenlijk niet uit? Is het zoeken naar deze afleiding zelf niet al verslaving genoeg? Gewoon afleiding, zodat je even geen aandacht hoeft te geven aan jezelf en je eigen sores., zodat je even een moment je vakantie kunt nemen van de ruis in je hoofd. En dat zelfs zonder het echt door te hebben, want, als ik zo om mij heen kijk, is de primaire reactie bij veel mensen afleiding zoeken. Je eigen grenzen voorbij gaan. Lekker veel werken, feesten, leuke dingen doen, huisdieren en kinderen nemen, langs vrienden en nog even internette

Zondag, 28 februari 2016 Lieve ik, Soms heb ik het gevoel dat ik hier niet hoor. Dat ik niet ben gemaakt voor een plekje op deze wereld. Dat dit niet mijn thuis is en dat mijn leven hier niet hoort te zijn. Toch weet ik dat ik hier, op dit moment, wel hoor te zijn. Mijn leven is op deze aarde. Ik ben hier niet voor niets en het is goed om hier te zijn. Ik vind het alleen zo moeilijk om al het verdriet te zien en te voelen, om alle energieën te herkennen van mensen die niet kunnen leven op de manier die eigenlijk bij ze past. Er zijn zo veel personen, die eigenlijk niet weten wat ze willen. Ik vind het verdrietig en pijnlijk, om bij zo veel personen te zien dat ze hun ware ‘ik’ compleet zijn verloren. Dat de verbinding naar hun hart is zoek geraakt. Juist dat, zijn de dingen die mij laten zien wat ik hier doe. Juist het missen van deze connectie, geeft aan waarvoor ik hier ben. Het enige dat ik hoef te doen is, anderen liefde laten zien. Ze laten voelen dat ze er wel toe

Woensdag, 13 april 2016 Lieve ik, ‘Als mijn leven ideaal is, dan…’ De openingsopdracht van het afgelopen paardenweekend. Deze opdracht zette gelijk ook de trend voor het hele weekend. Je zit daar namelijk puur en alleen voor jezelf. Een persoonlijk ontwikkelingsweekend met behulp van een kudde paarden, op spirituele wijze. Het is niet in woorden te omvatten wat dit weekend mij allemaal gegeven heeft. En dat is, voor anderen ,ook niet zo heel erg belangrijk. Want, zoals de begin opdracht omschrijft, is het mijn leven dat voor mij ideaal mag zijn, net zoals die van een ander ideaal voor de ander mag zijn. Of je jouw leven (zo goed als) ideaal maakt, dat is jouw keuze. Maak jij jouw leven ideaal? Liefs, Deborah

Zaterdag, 16 april 2016 Lieve ik, Het was niet mijn intentie om hier over te schrijven toen ik mijn pen en papier pakte, maar toen ik begon viel het mij op. 16 – 4 – ’16, wat een bijzondere datum vandaag. Vier in het kwadraat is zestien en die komt twee keer terug. De tijd dat ik dit schrijf is 8:00 uur ’s ochtends. Acht, het dubbele van vier en de helft van zestien. Allemaal ronde en even getallen. Zal dit voor mij dan ook een dag worden van rust en evenwicht? Gekeken naar de getallen, is de vier zelf een getal dat staat voor standvastigheid. Het is het symbool van wet, systeem en orde en het staat voor volmaaktheid, evenwicht, houvast en de basis. Het hoort bij het element aarde, is praktisch gericht op stabiliteit, werk en discipline. De dubbele 16 (1616) geeft aan dat mijn gedachten niet in balans zijn met mijn spirituele pad. Het waarschuwt mij om geen verkeerde paden in te staan. Het feit dat de vier tussen beiden komt, betekent dat, dat ik vandaag mi

Maandag, 11 april 2016 Lieve ik, Aan het eind van mijn werkdag sta ik samen met een vrouw in de lift van de garage. De vrouw draagt een werknemerspas om haar nek, waardoor ik besluit een gesprekje te beginnen. ´ Zo, zit het er weer op voor vandaag? ´ Vraag ik haar. Waarop zij antwoordt met het volgende: ‘ Ja, maar het is geen echt werk hoor. Ik ben vrijwilliger. ’ Mijn reactie was misschien iets te fel en enthousiast. Tot verbazing van de vrouw, die, zoals zij vertelde, regelmatig en vaker tegenovergestelde reacties kreeg. Geen echt werk. Die woorden galmden bij mij nog lang na. Zelfs nadat ik gereageerd had. Zelfs nadat de vrouw de lift verliet. Zelfs toen ik al lang weer thuis was. Hoe kon iemand, die haar eigen tijd vult met het helpen van anderen, tot deze conclusie komen? Hoe kunnen anderen, die tijdens hun werk afhankelijk zijn van deze extra handen, doen en laten merken alsof deze mensen niets waard zijn? Juist de vrijwilliger geeft zonder eigen bela

Zaterdag, 2 april 2016 Lieve ik, ´ Laat het los.’ Drie woorden die zo vaak genoemd worden. Niet alleen door anderen, ook door mezelf. Het is zo snel gezegd en ook zo ontzettend belangrijk. Het is alleen zo moeilijk, als je niet weet hoe het moet. Wie heeft mij ooit leren loslaten? Ik denk niemand. Ik denk dat ik dat zelf heb moeten leren. Ik denk zelfs dat ik dat nog steeds aan het leren ben. Ik dacht altijd dat loslaten van jezelf afzetten was. ‘Gewoon’ geen aandacht en energie meer in het onderwerp steken. ‘Gewoon’ andere dingen doen, zodat je er niet meer aan hoeft te denken.  ‘Gewoon’ doen alsof het niet bestaat, of ooit bestaan heeft. Ondertussen weet ik dat loslaten eigenlijk niet zo werkt. Om iets los te kunnen laten, moet je het eerst vast houden. Net zoals een bal die je tussen je handen vast houdt en los laat zodra je jouw handen vrij wilt hebben. Houd het vast. Onderzoek het. Voel het. Bespreek het. Denk er over. Maak het eigen. Het is zeker

Zaterdag, 2 april 2016 Lieve ik, Alles gaat de laatste tijd weer even in een sneltreinvaart. Ik voel me super, wil en kan alles en het gaat allemaal geweldig. Op sommige momenten na, waarop ik mij irriteer, ongeduldig ben of mezelf in de weg sta. Heerlijk zo een flow. Helemaal na de afgelopen maanden. Gelijk weer alles willen en kunnen. Gelijk weer alles plannen. Gelijk weer overal ‘ja’ op zeggen. Gelijk weer maaltijden over slaan. Gelijk weer vergeten te drinken. Gelijk weer te veel doen, zonder het zelf echt door te hebben. Tot nu. Ik houd netjes elke dag alles bij. M’n activiteiten, m’n stemming, m’n maaltijden, het drinken, de slaapuren en de rust die ik neem. Ik zie, net iets te laat, dat ik te veel aan het doen ben. Ik zet mezelf flink op de rem, zodat ik minder snel uitgeput raak. Ik ga onwijs tegen mezelf in. Heel soms gun ik mezelf even een momentje om me te laten gaan, maar daarna pak ik dubbel de rust weer terug. Ik probeer echt rekening te houden met het fe