Zaterdag, 2 april 2016
Lieve ik,
Alles gaat de laatste tijd weer even in een sneltreinvaart. Ik
voel me super, wil en kan alles en het gaat allemaal geweldig. Op sommige
momenten na, waarop ik mij irriteer, ongeduldig ben of mezelf in de weg sta.
Heerlijk zo een flow. Helemaal na de afgelopen maanden.
Gelijk weer alles willen en kunnen. Gelijk weer alles plannen. Gelijk weer
overal ‘ja’ op zeggen. Gelijk weer maaltijden over slaan. Gelijk weer vergeten
te drinken. Gelijk weer te veel doen, zonder het zelf echt door te hebben.
Tot nu. Ik houd netjes elke dag alles bij. M’n activiteiten,
m’n stemming, m’n maaltijden, het drinken, de slaapuren en de rust die ik neem.
Ik zie, net iets te laat, dat ik te veel aan het doen ben. Ik zet mezelf flink
op de rem, zodat ik minder snel uitgeput raak. Ik ga onwijs tegen mezelf in.
Heel soms gun ik mezelf even een momentje om me te laten gaan, maar daarna pak
ik dubbel de rust weer terug. Ik probeer echt rekening te houden met het feit,
dat ik alles, wat ik nu te snel oppak, later waarschijnlijk weer terug krijg.
Het inhouden van mezelf is moeilijk en kost veel energie. Al
mijn emoties moet ik aanvaarden, positief en negatief. Al mijn reacties moet ik
accepteren en relativeren. Soms gewoon even niets doen, terwijl m’n lichaam en
mijn hoofd minstens tien andere dingen willen doen. Soms gewoon ‘nee’ verkopen
en zeggen dat je geen tijd hebt, hoewel je gevoel zegt dat het in dat ene
uurtje nog wel kan. Soms gewoon even ruzie met mijzelf maken, omdat ik weet dat
ik iets zou zeggen wat ik eigenlijk niet zo bedoel. Soms gewoon even mijn mond
houden, ondanks dat ik hetgeen dat ik wil zeggen heel belangrijk vind op dat
moment.
De vraag is of de rem helpt. Ik hoop van wel. De tijd zal
het leren.
Liefs, Deborah
Reacties
Een reactie posten