Gebroken Vleugel Meisje

Het afgelopen weekend heb ik drie avonden gehuild. Niet een beetje gehuild, maar echt flink, van diep uit mijn hart. Eigenlijk was er helemaal niets om te huilen. Ik had een normale stemming en er was niets gebeurd.  Toen ik vrijdag avond een film opzette gebeurde het opeens. Ik was nooit echt een jankerd tijdens films, maar de tranen bleven komen. Dat heb ik heerlijk de hele film laten gebeuren. Er waren geen tissues in de buurt en eigenlijk vond ik het helemaal niet zo erg. Nadat de film was afgelopen nam het huilen langzaam af.  De tirade van tranen zorgden voor een opgelucht gevoel. Alsof er met die tranen ook een onwijze last van mijn schouders afgleed. Alsof alle spanning die tijdens de stemmingen stiekem waren opgeslagen, nu was weggestroomd. Alleen merkte ik, dat er nog veel meer tranen stonden te wachten. Dus zette ik de dag er na een tweede film op. Nog veel meer tranen volgden, nog meer dan er de dag er voor waren langs gekomen. Ik vroeg mij af of dit gejank ooit nog

Vrijdag, 27 januari 2017 Het is 01:01 uur op het klokje rechts onder in het beeldscherm van mijn laptop. 01:01 uur op 27 januari 2017. Het is een speciale datum, een mijlpaal is bereikt! Op 27 januari 2016 begon ik met het schrijven van mijn eerste blog, die ik overigens de 30 e publiceerde. ‘ Van praktijk naar blogger ’ was voor mij de eerste stap die ik zette om dichter bij mijzelf te komen. Van Lieve ik voor anderen, naar lieve ik voor mezelf en dan komen de anderen vanzelf.  Het bloggen heeft mij ontzettend geholpen in het afgelopen jaar. Ik mocht niet te veel hooi op mijn vork nemen, maar verplichtte mijzelf wel om minimaal twee blogs per week te schrijven. Al snel merkte ik hoe het mij hielp bij het verwerken en uiten van emoties, de dingen op een rijtje te zetten en hoe het mij terug bracht naar mijzelf.  Ondertussen heb ik hele schriften vol geschreven en er zijn minstens tien pennen leeg in de vuilnisbak beland. Na het schrijven type ik ze over. Dit helpt

Donderdag, 12 januari 2017 Ik heb een fout gemaakt. Ik had het gelijk moeten zeggen: ‘ Nee, dat ga ik niet doen. Dat gaat niet vandaag.’ Ik vind het alleen zo leuk en meestal trek ik het redelijk daarna. De zorg is en blijft iets wat ik onwijs leuk vind om te doen. Vaak is het ook, als ik beter in mijn vel zit, redelijk te doen. -Voor maximaal een half uur tot een uur, met zijn tweeën op één patiënt.- Het is wel zwaar en ik ben daarna gesloopt, maar dat is te overzien. Dit keer was het anders. Ik wist dat ik het beter niet kon doen. Ik zat al wat minder in mijn vel en mijn energie was snel op. Juist daarom kon ik ook geen ‘ nee ’ zeggen. Want, ‘dan laat ik het team vallen’ en ‘ ze redden het anders niet ’. Het team waar ik al een tijdje geen deel meer van uitmaak... Dit keer werd het geen uurtje met z’n tweeën. Dit keer werd het twee uur in m’n eentje, met een patiënt die weinig zorg nodig had. Ook heb ik de laatste patiënt nog geholpen met wassen, hoewel ik ongeveer vijf

Zaterdag, 21 januari 2017 Er wordt constant bepaald en beoordeeld. De mening van een ander is momenteel enorm veel waard. Alles wordt bekeken; de situatie, het budget, de status, het vooraanzicht. Alleen het oog van de specialist weet precies wat er speelt. Onder het spreekwoord ‘De beste stuurlui staan aan wal ’ is mijn vraag: Wie is eigenlijk de specialist? Ze kunnen zo goed bepalen hoe het gaat. Ze kunnen zo mooi bepalen wat er speelt. Hele rapporten met specialistische meuk heb ik gezien. Oordelen, veroordelen, beoordelingen, alles. Over het kunnen en het leven. Over mijn kunnen en mijn leven. Dus dan stel ik nogmaals de vraag: Wie is hier de specialist?   Ze weten alles, alleen niet hoe het is . Hoe het is om elke keer tegen jezelf aan te lopen. Hoe het is om telkens je eigen troep op te moeten ruimen. De troep die je wel maakt in je leven, maar wat ook niet echt helemaal van jou is. Ze weten niet hoe het is, om slechts flarden van de afgelopen tijd écht te

Het kunnen vinden en zien van geluksmomentjes verschilt bij mij van stemming tot stemming. Het ene moment word ik van alles, maar dan ook echt álles, gelukkig en het volgende moment moet ik elke steen omdraaien om een geluksmomentje te kunnen vinden. Toch vind ik het heel belangrijk om zo veel mogelijk geluksmomentjes op een dag te verzamelen. Om die allemaal te beschrijven lijkt me een beetje te veel van het goede, dus zal ik elke week mijn belangrijkste momentje van geluk delen. Gewoon, omdat het leven leuk is. Vrijdag, 20 januari 2017 Het is deze week een prachtige week geweest. Ondanks de kou was het echt heel fijn in het zonnetje. Ook wordt de wereld een stuk mooier met het 'winter wonderland'-effect. Desalniettemin gaat mijn geluksmomentje niet over het weer en zijn mooie uitwerking . Of het door het weer komt, door een minder hoge druk op het werk en bij paard, of doordat mijn medicatie iets verhoogd is vorige week, het maakt weinig uit. Het belangrijkste i

Woensdag, 19 oktober 2016 Lieve ik, Joehoee! Het leven begint weer leuk te worden! Leuke dingen zijn op komst, vreugde staat om de hoek en de liefde… Tsja, dat mist nog. Euh… Wat? Eerst schrijf ik nog hoe heerlijk ik het vind om vrijgezel te zijn en nu wil ik weer een nieuwe liefde? Nou nee, ik overdrijf het een beetje. Ik vind het namelijk echt heerlijk om vrijgezel te zijn en ik ben van mening dat alles komt wanneer het zijn tijd is. Daarbij ben ik een beetje kieskeuring. Nou ja, eerder zuinig op mijzelf. Ik wil namelijk wel iets dat echt is. Afijn, de laatste tijd merk ik wel dat ik steeds meer open sta voor iets nieuws en dat zet mij dan toch aan het denken. Want ja, hoe doe je dat dan hè? Die stap zetten… Die eerste stap vooral! Ik heb al vaker gezegd dat ik op vrouwen val. Ik ben daar open over en ga daar echt niet over liegen, maar… Hoe kom ik er ooit achter dat de andere partij ook op vrouwen valt?! Bij mannen is dat gewoon veel makkelijker. Ohja en mijn zog

Zondag, 15 januari 2017 Schrijven doe ik heel veel op het moment. Er zijn super veel onderwerpen die de revue passeren. Toch lukt het niet om de stukken tekst af te maken. Het is dan gewoon weg, foetsie. Ik stop het niet weg, ik blokkeer het niet, ik voel het gewoon niet meer. Alsof het niet zo belangrijk meer is. Het maakt niet zo veel uit, want omdat ik er wel over begin met schrijven, weet ik dat ik het echt niet wegstop. Het is alsof het al is afgesloten voordat ik überhaupt klaar ben met schrijven. Net zoals er zo veel meer onderwerpen worden afgesloten de laatste tijd. Ergens denk ik dat ik in een afsluitende fase zit op dit moment in mijn leven. Ik heb al meerdere keren geschreven over de praktische zaken die ik aan het afsluiten ben –Huis, werk, strijd met paard, etc.–, maar ik merk het ook aan andere dingen. Zo is mijn lichaam alle spanning eruit aan het werken, neem ik steeds vaker afscheid van bepaalde personen en laat ik bepaalde dingen, onderwerpen en patronen ste

Het kunnen vinden en zien van geluksmomentjes verschilt bij mij van stemming tot stemming. Het ene moment word ik van alles, maar dan ook echt álles, gelukkig en het volgende moment moet ik elke steen omdraaien om een geluksmomentje te kunnen vinden. Toch vind ik het heel belangrijk om zo veel mogelijk geluksmomentjes op een dag te verzamelen. Om die allemaal te beschrijven lijkt me een beetje te veel van het goede, dus zal ik elke week mijn belangrijkste momentje van geluk delen. Gewoon, omdat het leven leuk is. Vrijdag, 13 januari 2017 Het vinden van een geluksmomentje is moeilijk deze week. Ik voel me gewoon niet zo gelukkig op het moment. Dat is niet erg. Ik vind het zo alleen wel lastiger om een geluksmomentje te vinden én er ook nog eens vol passie over te schrijven. Maar hé, was dat niet juist de reden waarom ik ‘het geluksmomentje van de week’ ben begonnen? Hoewel mijn bril nu even vertekend is, kan ik best trots zijn op mijzelf. Als ik namelijk om mij heen kijk, zie

Zondag, 8 januari 2017 Wauw, wat een bijzondere dag was het gisteren, afgelopen zaterdag. Samen met mijn beste spirituele vriendinnetje hebben we deze dag mogen benutten om een nieuw lid te introduceren tot de, steeds groter wordende, Reiki familie. Het was een dag met intense gevoelens en emoties, die vooral veel positiviteit en eerlijkheid bevatte. Want dat is wat Reiki doet; de dingen laten zien zoals ze zijn. Maar, wat is Reiki nou eigenlijk? Voor de lezers die dat niet weten zal ik even de uitleg van mijn vriendin citeren:  ‘ Reiki is simpel.’ Duidelijk genoeg dacht ik zo! Je hebt er direct een beeld bij, toch? Nee hoor, ik zal iets beter mijn best doen om het uit te leggen. Reiki is wel simpel, maar niet simpel uitgelegd. Reiki stimuleert het zelfgenezend vermogen van het lichaam, met behulp van handoplegging… Te zweverig? Dat valt eigenlijk reuze mee! Ga maar eens na; alles bestaat uit energie. Deze conclusie is in de wetenschap niet nieuw. Alles bestaat namelijk uit mo

Maandag, 26 december 2016 Het gaat goed, het gaat echt goed. Ik voel mij nu niet goed, maar ik heb geleerd en ik leer nog steeds, elke dag. Niets moet, alles mag. Dat is mijn motto van de afgelopen week. Toen ik hoorde, en besefte, dat de depressie weer op de loer lag, heb ik alle koersen omgedraaid. Van fijne noodtroepen bij mijn paard, tot ophoging van medicatie in overleg. Van een beperking in activiteiten, naar bespreken op mijn werk. –Wat ik overigens eerst de schuld gaf van de aantredende depressie, maar nu besef ik dat het eigenlijk de afgelopen drie jaar altijd rond deze tijd heb.– Het gaat niet top, maar het is te overzien. Doordat ik niets moet, maar alles mag, lukt het de somberheidsklachten te beperken. Ik kan ze ten minste op de achtergrond houden. Ik heb nog steeds nergens zin in, behalve enkele uitzonderingen, en vrijwel alles is te veel. Zelfs het schrijven is op dit moment te veel. –Ik heb daarnaast ook totaal geen inspiratie. Ik weet wel waarover ik wil schrijven,

Het kunnen vinden en zien van geluksmomentjes verschilt bij mij van stemming tot stemming. Het ene moment word ik van alles, maar dan ook echt álles, gelukkig en het volgende moment moet ik elke steen omdraaien om een geluksmomentje te kunnen vinden. Toch vind ik het heel belangrijk om zo veel mogelijk geluksmomentjes op een dag te verzamelen. Om die allemaal te beschrijven lijkt me een beetje te veel van het goede, dus zal ik elke week mijn belangrijkste momentje van geluk delen. Gewoon, omdat het leven leuk is. Vrijdag, 6 januari 2017 “ Hopelijk gaan ze akkoord, hopelijk gaan ze akkoord.” De afgelopen drie weken ging deze gedachte regelmatig door mijn hoofd. Het huisje dat ik bezichtigd had was zó schattig, zó knus en zó gezellig. Het voelde echt als thuis. –Oké, niet overdrijven, dat schattige en gezellige moet er nog van gemaakt worden.– Ik zag mezelf er al helemaal wonen, de fantasieën en ideeën gingen al flink door mijn hoofd en de zenuwen werden met de dag erge

Woensdag, 28 december 2016 Ik weet niet zo goed hoe ik dit stuk moet beginnen. Het onderwerp wil ik al lang aansnijden, ik ben er al meerdere keren aan begonnen en ook net zo vaak weer mee gestopt. Ik weet dat ik een hoop mensen tegen het zere been zal trappen. Mijn koppigheid komt er uit, evenals mijn mening. Het frustreert mij ontzettend. Het maakt mij boos. Ik word er gewoon wanhopig van... Ik weet dat iedereen zijn eigen fouten moet maken, dat iedereen zijn eigen weg te bewandelen heeft en dat ik waarschijnlijk ooit het zelfde heb gedaan. Maar, even serieus, hoe komt het dat ik, in een tijd waar spiritualiteit centraal staat, in een tijd waar yoga-scholen als paddenstoelen uit de grond rijzen en in een tijd waar meditatie-groepen niet aan te slepen zijn, toch steeds meer mensen de weg kwijt zie raken? Hoe komt het dat er, in de tijd waar de frequentie nog nooit zo hoog is geweest, zo veel mensen vervreemden van zichzelf? Juist terwijl díé mensen beweren spiritueel te zijn?! Want,

Zaterdag, 31 december 2016 Vanaf het hoekje op de bank zie ik ze. Ze staan afgebeeld op de collage die ik begin dit jaar gemaakt heb. Op mijn achttiende liet ik er één permanent op mijn been zetten, omdat ik ze zo mooi vind. Ze staan symbool voor mij. Klaprozen. De klaproos is mooi, maar ook kwetsbaar. Hij doorstaat weer en wind en komt altijd weer overeind. Je ziet ze overal, tenzij je ze zoekt, maar hij groeit het best op een geroerde basis, die altijd in beweging is. De klaproos laat zich niet dwingen, hij verwelkt vrijwel direct als je hem plukt. Het kruid heeft een bedwelmende werking en de bloem is knal rood. Rood is de kleur van vuur, energie, pit en karakter, waarbij koppigheid centraal staat. Het is een mooie omschrijving, maar het plaatje is nog niet compleet. Bovenop mijn klaproos, staat nog een vlinder. Het dier dat de kern van mijn 'zijn' omvat met drie woorden: Ontwikkeling, fasering en transformatie. Het is een dier dat vanuit iets lelijks weet te groeien na