Afsluiten

Zondag, 15 januari 2017

Schrijven doe ik heel veel op het moment. Er zijn super veel onderwerpen die de revue passeren. Toch lukt het niet om de stukken tekst af te maken. Het is dan gewoon weg, foetsie. Ik stop het niet weg, ik blokkeer het niet, ik voel het gewoon niet meer. Alsof het niet zo belangrijk meer is. Het maakt niet zo veel uit, want omdat ik er wel over begin met schrijven, weet ik dat ik het echt niet wegstop. Het is alsof het al is afgesloten voordat ik überhaupt klaar ben met schrijven.

Net zoals er zo veel meer onderwerpen worden afgesloten de laatste tijd. Ergens denk ik dat ik in een afsluitende fase zit op dit moment in mijn leven. Ik heb al meerdere keren geschreven over de praktische zaken die ik aan het afsluiten ben –Huis, werk, strijd met paard, etc.–, maar ik merk het ook aan andere dingen. Zo is mijn lichaam alle spanning eruit aan het werken, neem ik steeds vaker afscheid van bepaalde personen en laat ik bepaalde dingen, onderwerpen en patronen steeds meer los.

Het is niet erg, eigenlijk wel goed zelfs. Desalniettemin is het ergens ook beangstigend. Dat uit zich dan in het –onbewust– vasthouden van onnozele dingen. Daar probeer ik dan toch nog een beetje de controle mee te houden, wat heel menselijk is overigens. Ik schrijf dan wel onbewust, ik word mij er steeds meer bewust van. Dus is het tijd om ook deze vorm van controle, los te laten.

Het is de bedoeling dat ik ga vertrouwen. Vertrouwen op wat het leven mij te bieden heb. Een nieuw begin is dan wel spannend, maar het hoeft helemaal niet eng te zijn. In de afgelopen jaren heb ik genoeg geleerd om mijzelf te kunnen redden. Mijn verleden heeft mij gemaakt zoals ik ben en nu is het tijd voor een nieuwe toekomst.

Een toekomst waarin ik kan zijn zoals ik ben, zo lang ik vanuit mijn hart blijf leven. Dat ik kan laten zien wat ik te bieden heb, net zoals iedereen hier op aarde de wereld iets unieks te bieden heeft. Zo maken we met zijn allen, de wereld elke dag een klein stukje beter.

Liefs, Deborah