Doorgaan naar hoofdcontent

Één jaar Gebroken Vleugel Meisje

Vrijdag, 27 januari 2017

Het is 01:01 uur op het klokje rechts onder in het beeldscherm van mijn laptop. 01:01 uur op 27 januari 2017. Het is een speciale datum, een mijlpaal is bereikt!

Op 27 januari 2016 begon ik met het schrijven van mijn eerste blog, die ik overigens de 30e publiceerde. ‘Van praktijk naar blogger was voor mij de eerste stap die ik zette om dichter bij mijzelf te komen. Van Lieve ik voor anderen, naar lieve ik voor mezelf en dan komen de anderen vanzelf. 


Het bloggen heeft mij ontzettend geholpen in het afgelopen jaar. Ik mocht niet te veel hooi op mijn vork nemen, maar verplichtte mijzelf wel om minimaal twee blogs per week te schrijven. Al snel merkte ik hoe het mij hielp bij het verwerken en uiten van emoties, de dingen op een rijtje te zetten en hoe het mij terug bracht naar mijzelf. 

Ondertussen heb ik hele schriften vol geschreven en er zijn minstens tien pennen leeg in de vuilnisbak beland. Na het schrijven type ik ze over. Dit helpt bij het accepteren van de situatie. Puur, doordat ik het op een later moment opnieuw bekijk. Ik pas de blog voor de laatste keer aan vlak voor het moment van publiceren. De stukken tekst definitief loslaten op het Wereld Wijde Web zorgt er uiteindelijk voor dat ik de situaties ook zelf los laat. 

Het schrijven geeft mij de kans om te verwerken en de mogelijkheid tot zelfreflectie. Dat maakt het bloggen ondertussen nog belangrijker dan het al was.  


Hoewel ik eigenlijk schrijf voor mijzelf, ben ik door het jaar heen steeds meer lezers gaan krijgen. Wat ooit begon met gemiddeld 20 lezers per blog, staat mijn teller nu op gemiddeld 96. Dat houdt in dat er 10.436 page-views zijn geweest in 12 maanden… Reken verder zelf maar uit hoe veel dat eigenlijk is. Elke keer sta ik weer perplex.

Ik had dat gewoon écht niet verwacht, en nog niet trouwens… Ik schreef voor mijzelf en dat ben ik altijd blijven doen. Wel wilde ik mijn ervaringen graag delen met iedereen die ze wilde lezen. Gewoon, omdat ze misschien iets kunnen betekenen voor anderen.

Ondertussen kwamen verschillende reacties binnen. Vaak krijg ik berichten terug met herkenning, maar ook met bedanken voor de inzichten en waardering voor de openheid. Het planten van zaadjes met inspiratie, kennis en inzichten is dus blijkbaar wel gelukt. Gelukkig zijn vrijwel alle reacties positief geweest. 

Die openheid was wel een dingetje op bepaalde momenten. De verschillende stemmingen maken het soms moeilijk en ik ben niet trots op of blij met bepaalde situaties, maar ook het groter wordende publiek zette mij soms aan het denken. Want ja: ‘Wil ik wel dat iedereen mijn kwetsbaarheid en mankementen kan zien? Wil ik wel dat alles open en bloot op het internet verschijnt?

Gelijk was dan mijn gevoel die de overhand nam en volmondig Ja! riep. Ik doe dit namelijk voor mijzelf. Het is de bedoeling dat ik mezelf zie staan en accepteer zoals ik ben. Dat kan niet zonder mij kwetsbaar op te stellen en open te zijn. Daarnaast ben ik, gaandeweg dit jaar, gaan beseffen dat het delen en mijn openheid steun biedt aan degenen die het ook soms moeilijk hebben, dat depressies, stemmingswisselingen en de GGZ minder taboe en meer besproken worden en dat mijn iet-wat-andere kijk op de wereld mensen inspireert om ook anders naar hun wereld te kijken. 

Dus, waarom zou ik dan bepaalde delen van mijzelf verschuilen? Welke delen zou ik dan eigenlijk moeten verschuilen? Want, als ik heel eerlijk mag zijn, hebben alle delen ook ergens een soort van kwaliteit en schoonheid in zich.


Een ding weet ik wel: Toch had ik het zonder alle lezers waarschijnlijk nooit zo lang, of langer, vol kunnen houden. Wat heb ik namelijk een onwijze steun kunnen halen uit alle reacties en pagina-weergaven. Vaak kwamen die precies op het juiste moment, net wanneer ik even een boost nodig had.Ondertussen ben ik een nieuwe look, 109 blogs en een flinke persoonlijke groei verder. Ik wil jullie, en iedereen die op een manier bijdrage heeft (gehad) aan deze leerschool, dan ook ontzettend bedanken voor het afgelopen jaar!

Liefs, Deborah

–Nog even de vijf meest gelezen blog's van het afgelopen jaar op een rijtje: – 

Het geheim achter de glimlach 
Depressie: Verbreek de stilte
Afsluiten
Relatie en liefde
~ Ik ga verhuizen!

Reacties

Blogauteurs

Mijn foto
Deborah
Wat leuk dat je een kijkje komt nemen op mijn blog! Ik schrijf met veel plezier over de dingen die ik meemaak. Vergeet je niet mijn facebookpagina te liken?

Meest gelezen

Emoties, het zijn gewoon lastpakken! Of toch niet?