Gebroken Vleugel Meisje

Zondag, 26 juni 2016 Lieve ik, Mensen die in de zorg werken zijn helden. Ze redden levens en zijn sowieso ooit begonnen met de beste bedoelingen om iets te kunnen betekenen voor anderen. Ook ik ben iemand die in de zorg werkt en nee, ik schrijf deze brief niet om mezelf de hemel in te prijzen. Sterker nog, ik kan niet beoordelen of ik überhaupt goed ben in mijn werk. Ik doe mijn best om, naar mijn idee, zo goed mogelijk werk te leveren. Zo kan ik ook niet zeggen dat alle zorgmedewerkers helden of vijanden zijn. Iedere zorgverlener is een mens en elk mens heeft te leren van de dingen die hij of zij meemaakt. Ik ga uit van het positieve van mensen, dat houd in dat iedereen handelt naar zijn of haar beste kunnen van dat moment. Dat gezegd te hebben wil ik toch echt even iets kwijt over een aantal mensen en regels in de zorg. En dan vooral de geestelijke gezondheidszorg. Want, mijn hemel, wat een drama kan dat zijn zeg. Dit jaar heb ik de stoute schoenen aangetrokken e

Woensdag, 15 juni 2016 Lieve ik, Vergevingsgezind vind ik soms een lastig woord. Want wat doe je bij situaties die je nooit zult vergeten? Wie moet je dan vergeven? De ander, voor het beschamen van jouw vertrouwen, of het kwetsen van je gevoel? Of jezelf, om het feit dat je het hebt laten gebeuren? Een situatie speelt zich af op dat moment, met de kennis en inzichten van toen. Dan is het toch logisch dat je het in het heden misschien anders zou doen?  En, als je dan de ander hebt vergeven, maar je besluit met deze kennis niet zo verder te willen leven, is het dan nog nuttig om aan diegene je energie en tijd te verdoen? Liefs, Deborah P.S. Vergeven doe je niet voor de ander, maar voor jezelf. 

Woensdag, 15 juni 2016 Lieve ik, Welke patronen beïnvloeden jouw leven? Zit je er in, of zijn er juist patronen die je probeert te doorbreken?  Wat zorgt er voor dat je  steeds op hetzelfde punt beland?  Niet letterlijk, maar figuurlijk. Niet (altijd) met dezelfde personen, maar in situaties.  Waardoor trap je telkens in een valkuil? En is het erg genoeg dat je het ook daadwerkelijk veranderen wilt? Of bevalt het vertrouwde patroon je wel en blijf je zitten? Want, verandering is eng, toch? Liefs, Deborah

Woensdag, 15 juni 2016 Lieve ik, De laatste tijd kom ik veel veren tegen die mijn pad kruisen. Niet heel speciaal zou je zeggen, want er zijn nou eenmaal meer vogels in deze tijd van het jaar. Toch staat de veer symbool voor wijsheid en verlichting en zijn er verschillende volksstammen, tot in de diepe geschiedenis, die vertellen dat veren die je pad kruisen een betekenis of boodschap aandragen. Wat vertelt de veer jou? Waar staat hij voor? Waarom ligt hij precies hier, op deze plek? Welke gedachtes had je vlak voor je hem vond? Welke kleur heeft hij en wat betekent dat voor jou? Van welk soort vogels is het afkomstig en waar staat deze symbool voor? Alleen al het feit om er even bij stil te staan geeft vaak al antwoorden genoeg. Er zijn volken die zeggen dat de gidsen, voorouders en overledenen je door middel van veren met je communiceren, je een boodschap sturen en even laten weten dat ze er voor je zijn. Om te antwoorden, te bedanken en te laten zien dat je ze g

Zondag, 12 juni 2016 Lieve ik, Misschien is normaal wel niet normaal. Misschien is hetgeen je altijd geloofd hebt wel niet waar. Misschien is hetgeen wat je ziet wel niet de werkelijkheid. Als mens zijn we zo druk bezig alles te controleren, zelfs hetgeen je los laat houd je ergens nog wel vast. Met je beelden, met je herinneringen, met je ideeën, zelfs met gevoelens en met geloven. Alles zou ergens een verklaring moeten hebben, alles heeft een betekenis of een achterliggende pracht. Zelfs als we ergens geen betekenis aan kunnen geven, doen we het nog af met een opmerking als: ‘ Het is zoals het is. ’ Vijf woorden die nog aan de minst grijpbare dingen een verklaring kunnen geven.  Maar wat nou, als het niet is zoals het is? Liefs, Deborah

Zaterdag, 4 juni 2016 Lieve ik, Wat zorgt er voor dat de mening van anderen zo belangrijk is voor ons? Dat we ons constant meten aan de buitenwereld, ons confirmeren aan de meute en willen horen bij de groep? Hoe groot is de schaamte, die wij creëren, als iemand doet wat eigenlijk van de meute moet? Want iedereen vindt het belangrijk dat je vooral jezelf bent, maar ook dat doe je volgens anderen nooit goed. Er zijn zo veel mensen die voor de buitenwereld perfect willen zijn. Een onmogelijke opgave, want die wereld bestaat uit zo onwijs veel meningen, dat je nooit helemaal perfect kunt zijn. In de strijd naar perfectie, verliezen ze zichzelf en houden ze ook hun naasten klein.  Eigenlijk ben je pas perfect, als je volledig accepteert, dat je nooit perfect zal zijn. Liefs, Deborah

Zaterdag, 4 juli 2016 Lieve ik, Vandaag heb ik hele verhalen in mijn hoofd om over te schrijven, maar ik weet niet zo goed hoe ik moet beginnen. Mijn denken staat namelijk op standje sneltreinvaart en springt van de hak op de tak, een periodiek iets waar ik soms last van heb en wat ik soms goed kan gebruiken. Het is ook iets dat hoort bij het losse kabeltje in mijn hoofd, de kronkel in mijn kop. Normaal gesproken, in het dagelijks leven, wordt het een ziekte genoemd. Dat is nou juist wat ik wil vermijden in dit stuk. Een ziekte maakt je anders en neigt zelfs tot zielig, maar dat ben ik niet. Ik ben gewoon ik, net als ieder ander gewoon diegene is. Net als ieder mens heb ik obstakels op mijn pad en net als ieder mens krijg ik de kans om hier mee om te leren gaan. Ik kies er voor om hier mee om te leren gaan, niet te blijven hangen en misschien zelfs te leren om  voorbij dit obstakel te kunnen leven. Misschien kies ik dan voor een moeilijke weg. Misschien kies ik dan

Maandag, 30 mei 2016 Lieve ik, ‘Waar een wil is is een weg.’ Het is misschien wel de grootste cliché die er bestaat, maar niets is minder waar. Iets zorgt er voor dat we blijven dromen en hopen voor de toekomst. Het leven dat wij leiden is in het nu, en ook komt het verleden af en toe langs. We zijn nu dus eigenlijk het product van wat we weten uit het verleden en de dromen voor de toekomst. Of de dromen uiteindelijk werkelijkheid worden is afhankelijk van hoe graag je wilt dat ze uitkomen. In hoeverre gaat deze droom door in jouw essentie? Weerspiegelt deze droom wie jij bent, komt het volledig vanuit jouw hart? Of zeg je tegen jezelf dat je deze toekomst zou willen en denk je dat deze dromen jouw gelukkig maken? Gelukkig word je niet, dat ben je. Nu zijn het alleen de stappen die je zet, die er toe doen. Liefs, Deborah