Obstakels

Zaterdag, 4 juli 2016

Lieve ik,

Vandaag heb ik hele verhalen in mijn hoofd om over te schrijven, maar ik weet niet zo goed hoe ik moet beginnen. Mijn denken staat namelijk op standje sneltreinvaart en springt van de hak op de tak, een periodiek iets waar ik soms last van heb en wat ik soms goed kan gebruiken. Het is ook iets dat hoort bij het losse kabeltje in mijn hoofd, de kronkel in mijn kop.

Normaal gesproken, in het dagelijks leven, wordt het een ziekte genoemd. Dat is nou juist wat ik wil vermijden in dit stuk. Een ziekte maakt je anders en neigt zelfs tot zielig, maar dat ben ik niet.

Ik ben gewoon ik, net als ieder ander gewoon diegene is. Net als ieder mens heb ik obstakels op mijn pad en net als ieder mens krijg ik de kans om hier mee om te leren gaan.

Ik kies er voor om hier mee om te leren gaan, niet te blijven hangen en misschien zelfs te leren om  voorbij dit obstakel te kunnen leven. Misschien kies ik dan voor een moeilijke weg. Misschien kies ik dan een richting die een ander niet zal kiezen, net zoals zij weer obstakels en keuzes krijgen die ik nooit zou kiezen.

Ik geloof dat je nooit meer op je bordje krijgt dan je aan kan. Dat is iets, wat alle obstakels weer even erg maakt. Een obstakel is maar een obstakel, het wordt pas moeilijk als je er tegen vecht.

Liefs, Deborah