Het leven

Zaterdag, 27 februari 2016

Lieve ik,

Soms vraag ik mij af wat we hier, op aarde, eigenlijk allemaal doen. Wat ons plekje op de aarde moet betekenen. Wat het doel is van deze poppenkast, het leven, de huidige manier van doen.

Ik bedoel, het enige wat we doen is een toneelstukje opvoeren. Het leven naar de huidige maatschappij, de race tegen de klok. Iedereen doet maar en doet maar. Iedereen is druk. Iedereen heeft iets. Iedereen wordt geleefd door zijn of haar leven, of leeft zijn of haar leven.

Iedereen leeft zijn of haar leven, maar wat is dat dan precies? Iedereen wordt geboren en iedereen gaat dood. Hoe zit het dan met alles dat daar tussen in zit? Een grote berg met haast? Een grote berg met onheil, ziekte en verdriet? Een grote berg met niets meer dan alleen een hoop tijd?

Als dat het enige is, wat heeft het dan allemaal voor nut? Dan zou het toch niet uit maken wie je tegen kwam en wat je doet? Dan is het leven één groot spel en kun je alles doen wat je diep van binnen wilt. Waarom doen we dat nu eigenlijk niet? Wie zegt je dat je dat nu niet kunt doen?

Waar draait het leven eigenlijk om? Is er wel een groter geheel? Zijn er mensen die gelijk hebben? Wat is gelijk? Hebben mensen überhaupt de waarheid in pacht? Is het leven wel wat wij denken dat het leven is?

Misschien wel, misschien niet. Daarom hebben mensen geloof en hoop gecreëerd. Alleen voor dat kleine beetje houvast, een minimaal klein beetje zekerheid.

Volgens mij is het leven er om te leren van de lessen die je in het leven aangeboden krijgt. De lessen helpen je om als persoon te groeien in het groter geheel. Volgens mij bestaat er een groter geheel en iets als reïncarnatie. Al die lessen uit verschillende levens leiden je naar de diepste kernen van jezelf. En het vinden van jezelf leidt tot maar één algeheel doel. 

Het vinden van de meest zuivere, meest pure en meest onvoorwaardelijke liefde die er bestaat in jezelf en dit volledig te kunnen zijn.

Liefs, Deborah