Relaties

Zondag, 13 maart 2016

Lieve ik,

Het lijkt tegenwoordig allemaal zo vanzelfsprekend. De manier waarop mensen contacten leggen, vriendschappelijke-, of liefdesrelaties aangaan en gewoon even aan komen waaien in elkaars leven. Zelfs over ruzies en vijanden wordt zo normaal gedaan.

Op zich is dat ook niet zo gek. Mensen leven op sociale interactie. Een mens is gebouwd om relaties aan te gaan, met mens en/of dier, zodat ze van deze relaties kunnen leren en om verder te komen in hun persoonlijke groei. Alleen wordt alles zo snel als vanzelfsprekend gezien de laatste tijd.

Dat, terwijl het eigenlijk een eer is als de personen die in jouw leven komen het toestaan om van hun te mogen leren. Dat zij er in hun leven voor kiezen om langs te komen in jouw leven. Dat zij er voor kiezen om ook van jou te leren.

Welke relatie ook, bij mens of dier, niemand kun je dwingen in jouw leven te blijven of te komen. Dat is iets waar iedereen zelf voor kiest. Dus hoe vanzelfsprekend is het dat mensen langs komen, blijven of zelfs terug komen?

Sommige relaties zijn intenser, langer of minder oppervlakkig dan andere. Waarschijnlijk is de les die geleerd dient te worden groter of uitgebreider in een romantische relatie, dan in een kort bezoek van iemand in je leven. Of misschien dienen er in een romantische relatie wel veel meer verschillende lessen geleerd te worden dan die enkele les die je leert van iemand die alleen even komt aanwaaien en inzichten geeft voor de rest van je leven.

Ik denk dat we, vandaag de dag, best iets meer stil mogen staan bij wie we in ons leven hebben. Ook bij de koffiedame op het station, ook bij de vijand op het werk en vooral ook bij de dierbare personen om je heen. Want, hoe fijn is het, dat zij er voor kiezen van jou te leren, waardoor jij van hun kunt leren? 

Liefs, Deborah