Doorgaan naar hoofdcontent

Weten wat je voelt en voelen wat je weet, twee heel verschillende dingen.

Donderdag, 22 maart 2016

Lieve ik,

Al sinds 7 december zit ik ziek thuis. ‘Best al lang eigenlijk, hè?’ Was de vraag van degene met wie ik een plan van aanpak invulde. Ik weet niet hoe ze het bedoelde en dat maakt eigenlijk ook niet uit.

Ja, het is lang. Heel lang. Langer, dan ik eigenlijk gehoopt had. Langer, dan ik eigenlijk gewild had. Maar, tot in tegenstelling wat misschien veel mensen denken, kan ik er niet veel meer aan doen dan dat ik nu doe.

Mísschíén veel mensen denken het, want ik weet het niet zeker. Ik heb nooit echt gevraagd of mensen denken dat ik er zelf meer aan kan doen. Al spreken sommige reacties voor zich en zijn er mensen die dit letterlijk uitspreken. Ik kan en mag niet alles en iedereen over één kam scheren. Misschien vul ik deze mening ook wel in voor veel mensen en denk ik dat zij zo denken.

Ik heb namelijk geleerd dat het moeilijk is om serieus over te komen, als ik zelf even niet geloof dat het niet goed met mij gaat. Ik heb gezien dat ik soms niet serieus genomen kan worden, doordat mijn masker dikker is dan ik mij ooit voorstelde. En, als ik dan eens een redelijke dag heb, of wat betere dagen, reageer ik zo blij en enthousiast, dat zelfs ik mezelf dingen af ga vragen.

Ik kan wel zeggen, dat het mij allemaal niets doet en dat sommige blikken of vragen mij niet raken, maar dat is niet waar. Het gevoel niet serieus genomen te worden vind ik verschrikkelijk en het idee dat ik mij aanstel nog veel erger. Ik kan het niet uitstaan dat ik soms het idee heb ‘lekker’ thuis te zitten, terwijl ik ‘gewoon’ zou moeten werken.

Alle aannames die in mijn hoofd rond spoken, maken mij gek. En dat, terwijl ik weet dat ze eigenlijk bij mij vandaan komen. Zoals ik eerder ooit beschreef weerspiegelen anderen wat je zelf laat zien. Dat wil niet zeggen dat zij werkelijk zo denken, maar dat ik het zo zie, omdat ik zo denk.

Ik denk zelf niet dat ik mij aanstel, dat ik wel normaal kan werken, of mezelf niet serieus neem. Ik wéét namelijk dat, dat niet zo is. Maar, misschien, staan mijn gevoel en mijn verstand in dat opzicht nog niet helemaal op één lijn. Ik zou namelijk, soms, zo graag weer even normaal willen zijn.


Liefs, Deborah

Reacties

Blogauteurs

Mijn foto
Deborah
Wat leuk dat je een kijkje komt nemen op mijn blog! Ik schrijf met veel plezier over de dingen die ik meemaak. Vergeet je niet mijn facebookpagina te liken?

Meest gelezen

Emoties, het zijn gewoon lastpakken! Of toch niet?