´Verdomme, waarom geef ik nou weer die reactie?’ Terwijl ik de douche onder stap vraag ik mij af wat ik nou eigenlijk op Facebook gezet heb. Of niet zo zeer wat, maar waarom.
-Soms komen dingen gewoon sneller uit mijn vingers dan dat ik er over nagedacht heb. Niet respectloos, of belerend, maar wel een sloot aan informatie waar niemand specifiek om vraagt. Een sloot aan informatie uit eigen ervaringen, in de hoop dat iemand er misschien iets uit kan halen, of, omdat ik weer eens uit de tent gelokt ben en het gevoel heb mijzelf te moeten verantwoorden.
Zelf zie ik er het nut niet van in. Ik bedoel, ik vind het onwijs nuttige info en lees het zelf graag, alleen zal niemand er waarschijnlijk iets mee doen. In ieder geval niet degene die de discussie begon. Daarbij is het verspilde energie om mezelf te verantwoorden tegenover een muur, die zijn of haar standpunt al heeft ingenomen. Toch gebeurt het elke keer weer, nog sneller dan ik het zelf door heb.-
Zodra ik onder de douche sta vallen al deze gedachten van mij af. Het maakt niet uit. Het maakt niet uit wat ik doe, waarom ik het doe, of hoe ik het doe. Waarschijnlijk was het op dit moment gewoon even nodig.
Voor mij, om te beseffen dat het hebben van een streven om mijn mond te houden, alles te laten en alleen maar te luisteren averechts werkt. Dus dat streven laat ik wel gewoon los, is de focus er ook niet meer.
Voor degene die het wel leest en hier misschien iets van op pikt, net op het moment dat juist is, in zijn of haar leven. Heel misschien doen ze er zelfs wel iets mee.
-Soms komen dingen gewoon sneller uit mijn vingers dan dat ik er over nagedacht heb. Niet respectloos, of belerend, maar wel een sloot aan informatie waar niemand specifiek om vraagt. Een sloot aan informatie uit eigen ervaringen, in de hoop dat iemand er misschien iets uit kan halen, of, omdat ik weer eens uit de tent gelokt ben en het gevoel heb mijzelf te moeten verantwoorden.
Zelf zie ik er het nut niet van in. Ik bedoel, ik vind het onwijs nuttige info en lees het zelf graag, alleen zal niemand er waarschijnlijk iets mee doen. In ieder geval niet degene die de discussie begon. Daarbij is het verspilde energie om mezelf te verantwoorden tegenover een muur, die zijn of haar standpunt al heeft ingenomen. Toch gebeurt het elke keer weer, nog sneller dan ik het zelf door heb.-
Zodra ik onder de douche sta vallen al deze gedachten van mij af. Het maakt niet uit. Het maakt niet uit wat ik doe, waarom ik het doe, of hoe ik het doe. Waarschijnlijk was het op dit moment gewoon even nodig.
Voor mij, om te beseffen dat het hebben van een streven om mijn mond te houden, alles te laten en alleen maar te luisteren averechts werkt. Dus dat streven laat ik wel gewoon los, is de focus er ook niet meer.
Voor degene die het wel leest en hier misschien iets van op pikt, net op het moment dat juist is, in zijn of haar leven. Heel misschien doen ze er zelfs wel iets mee.
Alsook voor het universum, om weer een stukje dichter bij de beste versie van de wereld te komen. De tekst was namelijk met liefde en een positieve intentie het net op gegooid.
Soms is het goed om te beseffen dat het in het groter geheel niet uitmaakt wie je bent en wat je doet. Wij zijn elk maar een stipje in het volledige geheel van de wereld en het hele universum eromheen. Iedereen heeft zijn plaats en betekenis. Elke handeling is nodig op dat moment.
Zo lang de intentie zuiver is, kan niets verkeerd zijn.
Liefs, Deborah
P.S. De Facebookgroep is inmiddels verwijderd en het 'inhouden' gaat 'opeens' een stuk makkelijker.
Soms is het goed om te beseffen dat het in het groter geheel niet uitmaakt wie je bent en wat je doet. Wij zijn elk maar een stipje in het volledige geheel van de wereld en het hele universum eromheen. Iedereen heeft zijn plaats en betekenis. Elke handeling is nodig op dat moment.
Zo lang de intentie zuiver is, kan niets verkeerd zijn.
Liefs, Deborah
P.S. De Facebookgroep is inmiddels verwijderd en het 'inhouden' gaat 'opeens' een stuk makkelijker.
Reacties
Een reactie posten