Jaaa! We kunnen weer! Nadat ik één week aan het schilderen en verhuizen was geweest, dacht mijn provider leuk te doen. Het resultaat? Drie weken wachten op WiFi en twee op het internet van mijn telefoon. Heel fijn!
Aangezien de laatste twee woorden van de vorige alinea sarcastisch bedoeld zijn, zal ik gelijk melden dat het eigenlijk helemaal niet zo vervelend was. Aan het begin wel. Ik voelde mij echt afgesloten van de wereld. Appen, Facebook, mails, Insta... Alles kreeg ik alleen binnen zodra ik ergens een WiFi verbinding had. Behalve het socializen was het ook vooral lastig. Allerlei zaken, zoals belasting, nutsbedrijven, abonnementen, routes, etc. liepen in de soep.
Het besef dat ik best vaak op mijn telefoon zat kwam toen ik thuis Facebook opende. Hmmm... Dat werkt niet. Oké, dan een Appje. Ohnee, doet het niet. SMS kost te veel, die had ik namelijk net omlaag gezet met mijn nieuwe abonnement. Nou dan maar even de route checken voor de afspraak vanavond. Doet het ook niet. Moeders bellen, stuur je even een foto van de route? Oh nee, laat maar...
Om een lang verhaal kort te maken, het internet werkte niet en het blijkt dat ik daar best afhankelijk van ben. Dat, terwijl ik normaal gesproken zeer regelmatig mijn telefoon weg leg, vergeet of gewoon het internet uit heb. Dit had ik dus nooit verwacht.
Naast mijn regelmatige internetgebruik, schijnt het ook nog zo te zijn dat ik er administratief echt afhankelijk van ben. Wat ik daar van vind weet ik nog niet zo goed, dat betekent namelijk ook dat bepaalde belangrijke zaken echt niet meer op papier te regelen zijn. Zelfs aan de telefoon zeggen de callcentermedewerkers van verschillende bedrijven, die op de hoogte zijn van de situatie: 'Ja, dat is heel vervelend mevrouw. Dan moet u even het formulier downloaden van onze site.' Oké, maar HOE DAN?!
Al met al was deze les vrij snel duidelijk. Het is goed om hier even op geattendeerd te worden door het universum. Dus dan mag het nu allemaal wel over zijn hè?
Nou mooi niet dus! Dit was namelijk pas de eerste week. Toen ik eenmaal door kreeg dat er echt niet snel iets aan de situatie ging veranderen, moest ik het maar accepteren. De nodige zaken regelde ik tijdens de beperkte uurtjes WiFi na het werk en op stal. Verder stond mijn telefoon op: Geluid aan, zonder internet.
Ik heb nooit mijn geluid aan, maar toch voelde het wel goed. Ik zou toch niet gestoord worden en anders zou er iets aan de hand zijn. Ook het feit dat ik niet meer constant gestoord werd door alle groepsApp-berichten, nutteloze Appgesprekken en alle eigenlijk-onnodige-socialmedia meldingen zorgde echt voor veel rust.
Mijn conclusie? Eigenlijk was het, na een week afkicken, wél heel erg fijn. Ik kreeg rust, minder prikkels en mijn hoofd had 's avonds de tijd om alles rustig de revue te laten passeren. Daarnaast is mijn huis nog nooit zo schoon gebleven en heb ik mijn 'thuis-tijd' nog niet eerder zo nuttig besteed.
Nog steeds is mijn telefoongebruik dan ook een flink stuk minder en het internet staat alleen aan wanneer ik daar zin in heb. Het feit dat ik daar nu zelf de regie over heb, en niet de provider, voelt daarbij nog een stuk fijner. Betrap ik mij ook nog op iets controle-freakerigs...
Liefs, Deborah
Aangezien de laatste twee woorden van de vorige alinea sarcastisch bedoeld zijn, zal ik gelijk melden dat het eigenlijk helemaal niet zo vervelend was. Aan het begin wel. Ik voelde mij echt afgesloten van de wereld. Appen, Facebook, mails, Insta... Alles kreeg ik alleen binnen zodra ik ergens een WiFi verbinding had. Behalve het socializen was het ook vooral lastig. Allerlei zaken, zoals belasting, nutsbedrijven, abonnementen, routes, etc. liepen in de soep.
Het besef dat ik best vaak op mijn telefoon zat kwam toen ik thuis Facebook opende. Hmmm... Dat werkt niet. Oké, dan een Appje. Ohnee, doet het niet. SMS kost te veel, die had ik namelijk net omlaag gezet met mijn nieuwe abonnement. Nou dan maar even de route checken voor de afspraak vanavond. Doet het ook niet. Moeders bellen, stuur je even een foto van de route? Oh nee, laat maar...
Om een lang verhaal kort te maken, het internet werkte niet en het blijkt dat ik daar best afhankelijk van ben. Dat, terwijl ik normaal gesproken zeer regelmatig mijn telefoon weg leg, vergeet of gewoon het internet uit heb. Dit had ik dus nooit verwacht.
Naast mijn regelmatige internetgebruik, schijnt het ook nog zo te zijn dat ik er administratief echt afhankelijk van ben. Wat ik daar van vind weet ik nog niet zo goed, dat betekent namelijk ook dat bepaalde belangrijke zaken echt niet meer op papier te regelen zijn. Zelfs aan de telefoon zeggen de callcentermedewerkers van verschillende bedrijven, die op de hoogte zijn van de situatie: 'Ja, dat is heel vervelend mevrouw. Dan moet u even het formulier downloaden van onze site.' Oké, maar HOE DAN?!
Al met al was deze les vrij snel duidelijk. Het is goed om hier even op geattendeerd te worden door het universum. Dus dan mag het nu allemaal wel over zijn hè?
Nou mooi niet dus! Dit was namelijk pas de eerste week. Toen ik eenmaal door kreeg dat er echt niet snel iets aan de situatie ging veranderen, moest ik het maar accepteren. De nodige zaken regelde ik tijdens de beperkte uurtjes WiFi na het werk en op stal. Verder stond mijn telefoon op: Geluid aan, zonder internet.
Ik heb nooit mijn geluid aan, maar toch voelde het wel goed. Ik zou toch niet gestoord worden en anders zou er iets aan de hand zijn. Ook het feit dat ik niet meer constant gestoord werd door alle groepsApp-berichten, nutteloze Appgesprekken en alle eigenlijk-onnodige-socialmedia meldingen zorgde echt voor veel rust.
Mijn conclusie? Eigenlijk was het, na een week afkicken, wél heel erg fijn. Ik kreeg rust, minder prikkels en mijn hoofd had 's avonds de tijd om alles rustig de revue te laten passeren. Daarnaast is mijn huis nog nooit zo schoon gebleven en heb ik mijn 'thuis-tijd' nog niet eerder zo nuttig besteed.
Nog steeds is mijn telefoongebruik dan ook een flink stuk minder en het internet staat alleen aan wanneer ik daar zin in heb. Het feit dat ik daar nu zelf de regie over heb, en niet de provider, voelt daarbij nog een stuk fijner. Betrap ik mij ook nog op iets controle-freakerigs...
Liefs, Deborah
Reacties
Een reactie posten