Oprechte interesse

Zaterdag , 28 mei 2016

Lieve ik,

‘Ik was er wel, maar ook weer niet. Snap je?’ Toen dat voor het eerst tegen mij gezegd werd, dacht ik te begrijpen wat zij bedoelde. Ik knikte ja en probeerde het mij voor te stellen. Ik dacht aan momenten die, volgens mij, gelijk waren en probeerde dat gevoel naar voren te halen. Maar werkelijk, als ik heel eerlijk ben, ik had toen geen idee van wat deze vrouw bedoelde. Toen niet, nu wel.

Het is ongelofelijk hoe snel de afgelopen twee weken aan mij voorbij zijn gegaan. Ik kan me nauwelijks herinneren wat ik heb gedaan of waar ik ben geweest. Het is alsof de gesprekken en handelingen die ik gevoerd heb in mijn dromen zijn geweest. Één lange droom, die langzaam, stukje voor stukje weer naar boven komt. Het was alsof ik constant stoned was, of dronken, of op welke manier ook onder invloed, zonder ook maar iets gebruikt te hebben.

Het is bizar om wakker te worden na 11 uur slaap en je niet kunt achterhalen wat je de afgelopen twee weken gegeten hebt, behalve die dozen moorkoppen en chocoladeroomsoezen naast de maaltijden. Nog raarder was de paniek en angst die mij één avond en een dag gevangen hield, op het moment dat ik er heilig van overtuigd was dat ik een hersentumor zou hebben. En nee, die heb ik niet. En ja, ik snap ook niet hoe ik op dat idee gekomen ben.

De afgelopen twee weken zijn voorbij gegaan. Ik was er wel, maar ook weer niet. Ik ben twee goede nachten verder en gelukkig weer iets meer terug bij mij.

Het is goed om te beseffen dat ik nooit iemand volledig zal begrijpen, als ik niet heb meegemaakt wat de ander doormaakt. Dat betekent ook dat anderen mij niet altijd zullen begrijpen, hoe oprecht ze ook denken van wel.

Dat geeft niet, het hoeft ook niet. Zo lang ze maar niet doen alsof. Alsof ze het snappen, alsof ze weten wat je bedoeld, alsof het niets is of alsof het nergens op slaat. De ergste is misschien wel die laatste, het doen alsof het nergens op slaat, alsof ik mij aanstel. Die doen alsof zegt namelijk dat het niet waar is wat ik denk, zeg, hoor of voel. Dat mijn waarheid op dat moment niet waar is. Dat ik dus onzin ben en het niet waard ben om te proberen te begrijpen wat er in mij om gaat. Die doen alsof zegt dat de ander geen oprechte interesse heeft voor wie ik ben, want anders hadden ze wel naar het onbegrijpbare gevraagd.

Liefs, Deborah