Welterusten

Vrijdag, 15 juli 2016

Lieve ik,

Het is half 12 ’s avonds en ik kan niet slapen. Op zich geen rare tijd voor de vrijdag, maar wel vervelend als om 6 uur de wekker weer gaat. Ik heb nog niet van alles geprobeerd, maar mijn hoofd is onrustig. Ik pieker niet, ik ga van hot naar her.

Ergens ver weg geloof ik dat ik moe ben, maar ik merk er weinig van. Mijn lichaam is moe. Het schijnt zo te zijn dat ik vandaag al vier keer in energiepeil omgeslagen ben, ook dat weet ik ergens nog wel.

Pieuw pieuw pieuw, knuffelberen, werk, vriendschappen, morgen, paard, olifant, giraffe, tatu tatu, oké stop. Schrijven helpt soms iets te bedaren, het zorgt er voor dat ik geconcentreerd blijf, voor zo ver dat lukt. Muziek wil ook nog wel eens helpen. Of ademhalingsoefeningen, mediteren, dagboek, niets doen, ogen dicht, rennen, eten, nee wacht. Schrap die laatste twee dingen.

Kortom, het is een zooitje in mijn hoofd. En hoezo? Als ik dat toch eens wist.

Liefs, Deborah

P.S. Welterusten.