Een frisse morgen

Woensdag, 14 september 2016

Lieve ik,

Ik vind het eng. Ik vind het dood eng. Afgelopen maandag leek het nog een goed idee. Ik zat toen heerlijk in mijn ´Up´ en vroeg mijzelf niet eens af of het misschien niet zou lukken. Maar helaas dacht mijn lichaam er anders over en werd gisteren ochtend het knopje ´energie´ uitgezet.

Dus nu zit ik er maar mooi mee. Morgen begin ik met zes uur werken en ik ben bang dat ik het niet vol zal houden. Mijn hoofd gaat maar door. ‘Wat nou als…’ ‘Maar ik ben nu al gebroken’ ‘Hoe moet dat nou…’ ‘Stel ik straks iedereen, maar vooral mijzelf, weer teleur.’  En ja, direct daarop vraag ik het mijzelf gelijk af. Wat is nou zes uur? Zes uur, vier dagen per week. Het is net geen grotemensenbaan. Het is net genoeg om van rond te kunnen komen, maar net niet voldoende om mijn werk echt te kunnen doen. Als dat überhaupt al zou lukken.

Als, want dat lukt al een tijdje niet. Eigenlijk een hele poos al niet en na dat besef komt het moment waarop ik bedenk dat ik mij weer eens druk loop te maken om niets. Natuurlijk wil ik graag dat het top met mij gaat. Alleen dat gaat het helaas niet en dat weten mijn collega’s ook. Een stel top collega’s, want die hebben tot nu toe nog niets anders gedaan dan mij steunen. Het zal dan ook nu niets uitmaken als ik na de eerste vier uur, de laatste twee uur vooral de tijd uit zit.

That's it, ik ga het gewoon proberen! Morgen ga ik met een frisse blik tegemoed.

Slaap lekker, Deborah