Stilte

Woensdag, 23 november 2016

Het elektrische gesuis van een tv die in de kamer hiernaast aan staat. De lampen die branden. Een maag die rommelt. Het getrippel van de kat die naar de voerbak loopt. Het gekauw. Mijn gesnotter en zware ademhaling. De pen op het papier die krabbelt. Mijn hand die over het papier schuift met elk woord. 

Zelfs als al het geluid uit staat, is het nooit echt helemaal stil.

Ik houd van stilte. Soms is het even wennen, afkicken van de drukte overdag. Nu we het daar toch over hebben; het is echt, echt, echt druk overdag. Sta maar eens stil –hihi, woordgrap-, midden op de dag. Leg alles even neer en luister. Luister naar alles om je heen. Wat hoor je allemaal? Kun je de geluiden op twee handen tellen?

Ik vaak niet en ik moet eerlijk bekennen, dat maakt me soms gek. Het overprikkeld me zonder er erg in te hebben. Het put me uit. Het overstemd mijn gedachten en mijn eigen ik.

Daarom houd ik van stilte. Het geeft rust en gehoor aan mijn eigen gedachten. Het brengt inzichten en energie. Stilte helpt, al heeft dat vaak even tijd nodig. Uiteindelijk laat stilte mij horen, wie ik ben en waar ik sta.

Liefs, Deborah