Zaterdag, 3 december
2016
‘Ik wil dat mijn hoofd
het blijft doen, na 1,5 uur iets gedaan te hebben. Ik wil een net, schoon en opgeruimd
huis. Ik wil werk doen dat ik leuk vind. Ik wil kunnen ontspannen en daardoor
kunnen loslaten. Ik wil kunnen huilen tot ik een ons weeg en daarna nog harder
kunnen lachen. Ik wil dat alles net iets makkelijker verloopt, zodat het
vechten minder wordt. Ik wil horen wat er goed gaat. Ik wil dat het commentaar
van anderen verdwijnt.
Want, ik weet al wat er mis gaat.
Ik ben niet zoals ik
nu ben, maar dit hoort wel bij mij. Het is niet dat ik niet wil, het kan er
alleen nu even niet bij. Ze zeggen leven en laten leven. Laat mij dan ook eens
vrij.
Alsjeblieft.’
Ik weet dat ik hoge eisen stel aan mijzelf. Ik weet dat ik
veel dingen wil die nu en misschien ook later, niet haalbaar zijn. Ik weet ook
dat de eis die ik hierboven aan anderen stel, waarschijnlijk veel te hoog
gegrepen is. Voor sommigen.
Want het is moeilijk, om door te vragen. Om vragentekens te
zetten bij de conclusies en vooroordelen die je trekt, vlak nadat je iets gezien
hebt. Zelfs, als er al meerdere keren is gevraagd om het vanuit een andere hoek te bekijken.
Nee, dat gaat niet. Dat is eng, of moeilijk, of niet mogelijk, of kwetsbaar, of vervelend, of een rare gedachte, of te veel moeite.
Nee, dat gaat niet. Dat is eng, of moeilijk, of niet mogelijk, of kwetsbaar, of vervelend, of een rare gedachte, of te veel moeite.
Maar, weet je wat ik moeilijk vind? Om dit te laten en het naast
me neer te leggen. Om niet te hopen dat dit volgende keer beter, of anders zal
zijn. Om hier geen aandacht aan te geven. Om net te doen of dit allemaal niet
gebeurt. Om de volwassene te zijn en niet door te gaan op zo iets stompzinnig. Om
hier niet teleurgesteld, of misschien zelfs een beetje boos, over te worden.
Want, weet je, ik snap waarom sommige mensen niet kunnen
doorvragen. Ik snap waarom sommige mensen de dingen niet vanuit een ander
perspectief kunnen zien. Ik snap de vooroordelen en ik snap het gebrek aan
inzichten. Ik snap het allemaal en toch kan ik het niet loslaten.
Want, weet je, al die vooroordelen zijn echt diep
kwetsend, als je zelf ook wilt dat de situatie anders is.
Liefs, Deborah
Heel herkenbaar, ik heb ook mijn hele leven met deze vraagstukken gestoeid, of beter gezegd in oorlog geleefd :) Dit wil niet zeggen dat ik nu bevrijd ben, er zijn nu eenmaal bepaalde thema's die je hele leven een uitdaging blijven, het Is de kunst om er anders naar te kijken en mee om te gaan. Wat mij geholpen heeft Is zelfbewustwording, zelfkennis is je grootste kracht.. Ken u zelf Is ook zo een uitspraak.. Maar goed al met al best een dingetje.. affermaties hoe new age the ook klinken kunnen daar dagelijks bij helpen. Ze zorgen dat je even terug gaat en de situatie bekijkt, dit zal niet in ene lukken dat geef ik toe.. Ik neem er een voor weken lang dat helpt mij het beste.. Een mooie vind ik zelf van mijn leraar coach Ronald Nieuwenhuizen is.. Als de ander niet kan zien wie je werkelijk bent hebben ze een gemiste kans je beter te leren kennen .. liefs Cat..
BeantwoordenVerwijderenWat een lieve reactie!
VerwijderenIk denk zelf ook vaak genoeg: ik ben wie ik ben en als je mij niet wil of kan accepteren zoals ik ben, dan is dat jouw probleem. En heel eerlijk, kan het mij vaak ook weinig schelen wat anderen van me vinden.
Maar soms zijn er momenten waarop ik zelf al niet zo lekker zit, bijvoorbeeld omdat ik mij erger aan de situatie waarin ik mij bevind, en dan kunnen dit soort opmerkingen net even te veel zijn. Soms verwacht of hoop ik ook van bepaalde mensen een andere reactie. En ook daarop staat: verwachtingen brengen teleurstellingen.
Toch moet het er dan even uit.😊
Liefs, Deborah