Oh nee, ik ben verslaafd.

Zondag, 11 december 2016

Telefoon in mijn hand, telefoon weer weg. ‘Borrie, kom je bij me zitten?’ Weer die telefoon in mijn hand. Hup, weg dat ding! Zal ik dan maar een serie kijken? Ik pak mijn laptop en… Jawel, weer die telefoon in mijn hand. Zelfs al zit ik met Boris, laptop en ben ik aan het schrijven, dan nog heb ik weer die telefoon in mijn hand.

Wat is dat toch? Want, wat doe ik er mee? Helemaal niets. Ik heb wel vaker een periode waarin ik mijn telefoon vaak gebruik, maar nu is het wel heel erg. Net als het roken trouwens…

Al rook ik niet zo veel, er zitten nooit meer dan twee rookvrije dagen tussen tegenwoordig. Dat betekent dat ik meer rook dan anders en nog erger, het lukt me niet meer om er zomaar vanaf te blijven.

Het zijn slechte gewoontes en daar ben ik niet trots op. Nog erger vind ik –en ik vind het best moeilijk om dit voor het eerst en openlijk toe te geven– dat ik zelfs een gevoel van onrust ervaar als de tijd zonder ‘een van de producten’ langer duurt dan anders.

Conclusie: Ik ben verslaafd.

Ondanks dat de verslavingen vrij onschuldig zijn, schrik ik best van deze conclusie en ik ben er dan ook echt niet blij mee. Sterker nog, ik heb altijd juist gevochten tegen het feit om verslaafd te raken. Daarin ben ik dan ook erg streng in voor mezelf.

Al sinds ik vijftien ben weet ik dat ik verslavingsgevoelig ben. Dat zorgde er voor dat ik ooit de afspraak met mezelf maakte dat ik wel alles mocht, maar dat ik er op zou letten niet verslaafd te raken.

Toch is dit hele plan uiteindelijk dus toch mislukt. Vind ik dit erg? Nee, eigenlijk niet. Het is even een methode geweest om mij door een moeilijke tijd te krijgen, op een redelijk te behouden manier. Ik bedoel, het zijn geen harddrugs en ik vergok ook niet al mijn geld. 

Daarbij vind ik het ook niet zo raar dat dit is mislukt, want juist waar je je focus op legt trek je, vaak negatief, naar je toe. In dit geval was mijn focus gericht op de verslaving.

Daarentegen komt alles wat je los laat juist op een positieve manier op je af. Ik denk dat voor mij de tijd is aangekomen om dit thema los te laten. Geen focus meer op het stoppen, geen focus meer op de angst om verslaafd te raken, geen focus meer op alles wat ik gebruik en geen focus meer op de verslaving. Ik laat ze los.

Misschien dat ik dan gewoon (weer) kan gebruiken, wanneer ík daar zin in heb.

Liefs, Deborah