Een zeikmomentje gevierd

Zaterdag, 3 december 2016

Vandaag vier ik even een zeik momentje. Gewoon, omdat het kan.

Geen depressie, wel boos.

Geen ´up´, vooral teleurgesteld.

Ik ben boos op de situatie waarin ik mij bevind.

Ik ben teleurgesteld omdat ik het niet kan veranderen.

Ik wil het wel, maar ik zit vast.

Gevangen binnen de grenzen van deze tijd.

Gevangen binnen de grenzen van de maatschappij.

Er wordt van mij verlangd dat ik blijf zitten waar ik zit. In dit huis en in deze werksituatie. 

Het is voorlopig, houd ik mezelf voor. 

Ik zit niet verkeerd, het is een goede tussenplaats. Ik moet wachten. Het is voorlopig... 

Hoe lang is dat eigenlijk? Voorlopig?

Ik zit nu goed, maar niet op mijn plek. En ik kan het nog niet veranderen. 

Het frustreert.

Dit was even mijn zeikmomentje. Gewoon, omdat het kan.

Liefs, Deborah