Emoties, wat zijn dat?

Dinsdag, 6 december 2016

Zeg, emoties hè, wat zijn dat?

Ik vind het maar rare dingen. Waar ik eerst dacht er goed mee om te kunnen gaan, blijkt nu dat ik goed heb leren omgaan met mijn stemmingen. Het is net, alsof ik nooit geen emoties heb gekend.

Als een kind die leert fietsen ervaar ik ze met vallen en opstaan. Soms iets te snel door de bocht. Soms een beetje afgeleid en zo overmoedig dat ik het stoeprandje vergeet. En soms zo langzaam dat ik bijna omval. Maar, net als bij een kind op de fiets, gaat het steeds een beetje beter, houd ik steeds langer de balans en blijf ik steeds langer rechtop.

Met vallen en opstaan bedoel ik niet de ups en downs van de stemmingen die ik had. Nee, het is echt heel anders. Mijn stemming is nu bijna dagelijks stabiel, ‘normaal’, op de nullijn. Geen ‘ups’ en ‘downs’ meer, maar, zoals bij elk mens, een dipje of een vrolijke bui en met échte emoties.

Echte emoties… Waren die andere nep dan? Ik kan geen ja of nee zeggen, want ze waren er wel en voor mij waren ze echt. Wat ik wel kan zeggen is dat ze anders zijn. Nu vóél ik ze en vanuit dat gevoel reageer ik. –De reacties die daaruit volgen, daar moet ik nog een beetje aan werken… De ups en downs uit het stukje over de fiets gingen over het bijstellen daarvan.–

Dat voelen is vooral het verschil, merk ik nu. -Enikdachtechttewetenwatemotieswaren-

Toch weet ik nu dat het anders is. De emoties die ik toen ervoer, kwamen uit mijn hoofd, denk ik. Het is alsof mijn stemmingen, mijn hoofd, lieten weten hoe ik me moest voelen op dat moment. Ergens klinkt dat best logisch, toch?

Probeer het zelf maar eens uit. Zeg maar eens een minuut of tien hardop tegen jezelf dat je echt extreem blij bent. Niet gewoon blij, nee echt extreem blij. Blijer dan dat je, je ooit hebt gevoeld. Buiten dat je blij bent, is alles om je heen ook ont-zet-tend mooi, en dat maakt je intens gelukkig. Nog gelukkiger dan je al was. Net als hetgeen wat je nu aan het doen bent, dat is ook gewoon onwijs leuk. Niet, te vergeten wat je straks nog gaat doen! Het is eigenlijk alles bij elkaar! Het hele leven is zó, ontzettend, onwijs mooi! Alles straalt, jij straalt, de hele wereld straalt!

Merk je het? Al merk je het maar een beetje, het geeft je een soort van indruk van wat ik bedoel. Want die blijheid, die heb je jezelf (bewust) maar mooi aangepraat. Alleen, voel je het ook echt? Voel je het, zoals de zenuwen die je als kind ervoer, de dag voor je verjaardag? Voel je het, zoals de vreugde die je ervoer, toen het kado dat je kreeg ook nog eens het kado was dat je al zo lang wilde hebben? Of juist zoals de teleurstelling die je kreeg, toen bleek dat je het kado eigenlijk helemaal niet leuk vond? Nou, dat bedoel ik dus.

Ik moet wel even wennen nu met al die emoties. Voorheen maakte het allemaal niet uit. Mijn hoofd deed er, onbewust, toch wel wat mee. Het overstemde mijn werkelijke gevoel. Maar nu, nu kan ik eindelijk voelen.

Liefs, Deborah