Duinwandeling

Vrijdag, 14 oktober 2016

Lieve ik,

Een brandende zon, 33 graden, geen water, alleen maar zand en eigenlijk geen flauw idee welke kant ik op moet, hoe lang de tocht nog duurt, of wat de tocht zal brengen. Dwars door de duinen van Gran Canaria naar de bungalow waar we overnachten. Alleen de bestemming is bekend.

Met elke stap die ik zet vraag ik mij af wat ik de volgende stap tegen kom. Ik bedenk mij dat we geen water bij ons hebben. Ach, ik heb net nog gedronken en het zou maximaal twee uur lopen moeten zijn.

Na ongeveer een uur zijn er vele duintoppen gepasseerd. Het zijn grote duintoppen, niet zoals in IJmuiden. Onderaan de een verwacht je niet dat de volgende nog minstens twee keer zo hoog en groot zal zijn. Door het mulle zand. Ik ben al behoorlijk buiten adem als er een paar struiken enigszins wat schaduw bieden. Laten we dat even benutten om uit te rusten en weer op krachten te komen. Ik ga even zitten, zit ondertussen onder het zand en geniet van de relatieve koelte. Na een paar minuten ben ik op adem en beslissen we verder te gaan. Stap voor stap, duintop voor duintop, ervaren wat deze bergen ons te bieden hebben.

Net zoals mijn leven, bedenk ik, wat ik momenteel van dag tot dag, van moment tot moment en van uur tot uur beleef. Het was een fijne tocht.

Liefs, Deborah