Zeuren om het zeuren

Dinsdag, 18 oktober 2016

‘Jezus Deb, stop eens met zeuren!’ Dacht ik, pas nadat ik dat al vijf dagen deed. En dan bedoel ik niet het vele nadenken over dingen, maar echt het zeuren om te zeuren. Het klagen om niets. Het op alle slakken zout leggen. Zelfs, lieve ik, nu ik al een tijd geleden afscheid heb genomen van deze eigenschap. Dacht ik.

Daarmee wil ik zeggen dat ik probeer mij hiervan bewust te zijn en het werkelijke zeuren zo veel mogelijk beperk. Het lukt niet altijd, maar het zeuren om de echt kleine dingetjes doe ik niet meer.

Zoals het zeuren om het irritante gekriebel van een vlieg op mijn arm. Sterker nog, het fascineert me wat zo een klein beestje eigenlijk allemaal durft op zo een reus van een mens. Dit bekijk ik dan ook vaak uitgebreid en ik voel dat irritante gekriebel ondertussen niet meer. Nee, waar ik nu om zat te zeuren is vooral over de irritatie dat andere mensen zeuren. Over die irritant kriebelende vliegen, bijvoorbeeld.

Maar echt, waar maak je je druk om?! Tja en dat punt kwam bij mij dus ook vrij snel. Waar maak ik mij eigenlijk druk om? Maar langzaam, heel langzaam, kroop het er in. Ik begon jaloers te worden op vreemden om mij heen, een teken dat ik niet helemaal op mijn plek zit. 

Er waren situaties waar ik weinig inspraak op had en veel werd voor me bepaald. Ik begon steeds minder in mijn vel te zitten en om mij heen werd geklaagd. Niet over dingen die er echt toe doen, maar echt het zeuren om het zeuren. 

Ik raakte mijn eigen verantwoordelijkheid kwijt. De macht om mijn eigen leven te kunnen leiden. Dat was ooit mijn probleem en dat werd het nu weer. 

Alle omstandigheden zorgden er voor dat het mij niet lukte om me voldoende af te sluiten. Ik begon te zeuren. Op dat moment werd ik jaloers. Op iemand die wijselijk zijn mond kon houden. Ik besefte dat en direct kwamen een aantal zinnetjes naar boven waar ik al een tijdje naar leef: 'Ben je ergens niet tevreden mee? Heb het er over, besef het en doe er iets aan. Als je er niets aan doet, stop dan met zeuren.'

Het is een goed moment geweest om te zien dat ik niet immuun ben voor de energieën om mij heen. Dat ik mij anders moet afsluiten voor dit soort momenten. Ook is 
het goed om te zien dat ik veel heb geleerd de laatste jaren. 

Liefs, Deborah